کجا خرس عینکی ببینیم ؟

خرس‌های عینکی، حیواناتی هستند که دقیقا همانند نامشان بامزه بوده و گردشگران زیادی مایلند تا آن‌ها را از نزدیک ببینند.

خرس‌های عینکی، پستاندارانی هستند که به دلیل داشتن خطوط و بخش‌های روشن در اطراف چشم خود به این نام معروف شده‌اند. رنگ موی آن‌ها در بقیه بخش‌های بدنشان سیاه یا قهوه‌ای است. بخش‌های روشن‌تر بدن این جانوران در بعضی از آن‌ها بسیار فراتر رفته و به نحوی بخش‌های روشن بدن در خرس‌های عینکی حکم اثر انگشت را داشته و هویتشان را مشخص می‌کند.

خرس عینکی

خرس‌های عینکی به عنوان یکی از گونه‌های خرس‌ با اندازه‌ای متوسط شناخته می‌شوند. خرس‌های عینکی به صورت میانگین ۱/۸ متر طول دارند و گونه‌های نر این حیوانات جثه بزرگ‌تری نسبت به ماده‌ها دارند. وزن این حیوانات بین ۸۰ تا ۱۷۵ کیلوگرم متغیر است. از نظر وزنی می‌توان گفت که گونه‌های ماده تقریبا نصف گونه‌های نر وزن دارند. در تصویر مقابل نسبت اندازه خرس‌های عینکی به انسان قابل مشاهده است.

رژیم غذایی

خرس‌های عینکی غالبا گیاهخوار و میوه خوار هستند.

خرس‌های عینکی غالبا گیاهخوار و میوه خوار هستند. خرس‌های عینکی پس از خرس‌های پاندا، بزرگ‌ترین گونه خرس‌های گیاهخوار به شمار می‌روند. به طور کلی رژیم غذایی خرس‌های عینکی نسبت به سایر گونه خرس‌ها بسیار متفاوت است و آن‌ها از گیاهانی تغذیه می‌کند که سایر گونه‌ها به هیچ وجه از آن‌ها به عنوان غذا استفاده نمی‌کنند. بد نیست بدانید که خرس‌های عینکی تنها گیاهخوار نیستند و حدود پنج درصد از غذای آن‌ها را گوشت تشکیل می‌دهد و این جانوران به ندرت از حشرات و جوندگان کوچک نیز تغذیه می‌کنند.

خرس‌های عینکی معمولا حیواناتی منزوی هستند و تنهایی را ترجیح می‌دهند. این جانوران تنها در مناطقی که غذا به وفور یافت می‌شود دور یکدیگر جمع می‌شوند. مناطقی مانند جنگل‌هایی با درختان پر میوه یا مزرعه‌ها از این قبیل مناطق هستند. نکته جالبی که در مورد این خرس‌ها و نقش آن‌ها در محیط زیست وجود دارد این است که این حیوانات با غذا خوردنشان بذر و دانه میوه‌ها را با خود جابه‌جا می‌کنند و این گونه به تداوم و بقای گیاهان نیز کمک می‌کنند.

خرس‌های عینکی برای برقراری ارتباط با یکدیگر یک صدای خاص را از خود تولید می‌کنند که شباهت زیادی به صدای یک خرس ندارد! خرس‌های عینکی نسبت به تمام گونه‌های دیگر خرس‌ها (به جز پاندا) از ارتباط آوایی بیشتر استفاده می‌کنند.

وضعیت بقا

متاسفانه خرس‌های عینکی در زمینه وضعیت بقا در گروه «حیوانات آسیب پذیر» قرار گرفته‌اند و این بدان معنا است که این حیوانات دوست داشتنی فاصله چندان زیادی برای رسیدن به گروه «در خطر انقراض» ندارند. مهم‌ترین خطر برای این حیوانات شکار غیرقانونی توسط انسان است. اکثر شکارچیان و انسان‌ها به دلیل نداشتن دانش کافی بر این باورند که خرس‌های عینکی بسیار خطرناک هستند و به همین دلیل دست به شکار این جانوران می‌زنند. امروزه مراکز حفاظتی و باغ وحش‌ها قدم‌های بسیار مثبتی را در زمینه حفاظت و بقای این حیوانات برداشته‌اند.

فرزندان خرس‌های عینکی بر پشت مادر سوار می‌شوند!

خرس‌های عینکی هر بار بین یک تا سه فرزند به دنیا می‌آورند. خرس‌های عینکی معمولا در غارها و زیر صخره‌ها از بچه‌های خود حفاظت می‌کنند و آن‌ها را پرورش می‌دهند. بچه‌ها در ابتدا با چشم‌های بسته به دنیا می‌آیند و پس از گذشت ۴۲ روز از به دنیا آمدنشان چشمان خود را باز می‌کنند. پس از گذشت سه ماه فرزندان لانه را ترک می‌کنند و کم کم با دنیای اطراف آشنا می‌شوند. فرزندان خرس‌های عینکی بر پشت مادر سوار می‌شوند. دقیقا مشخص نیست که فرزندان خرس‌های عینکی تا چه زمانی با مادر خود زندگی می‌کنند اما باور بر این است که آن‌ها حداقل تا یک سال اول زندگی خود را با مادرشان می‌گذرانند.

  خرس‌های عینکی ۱۳ عدد استخوان دنده دارند که این تعداد به نسبت سایر خرس‌ها یک عدد کمتر است!
خرس‌های عینکی تنها خرس‌هایی هستند که در آمریکای جنوبی یافت می‌شوند.
    طبق فسیل‌های یافت شده، بزرگ‌ترین گونه خرس‌ها بر روی زمین از اجداد خرس‌های عینکی بوده‌اند. این خرس‌ها هم اکنون منقرض شده‌اند.
خرس‌های عینکی تنها خرس‌هایی هستند که از میوه آناناس و مشتقات آن تغذیه می‌کنند!