آخر هفته کجا بریم ؟
اگر ساکن پایتخت هستید یا آنکه از فضای دود و دم و قیل‌وقال شهر خسته شده‌اید و فکر می‌کنید فرصتی برای سفر در اختیار ندارید، چند مقصد نزدیک و دیدنی را به شما پیشنهاد می‌کنیم، تا در فرصتی محدود نفسی تازه کنید و با سپری کردن روزی مملو از آرامش، خاطری آسوده کنید.
توچال
اگر به آرامش و سکوت بیش از رودخانه و پل چوبی و قهوه خانه‌های کوهستانی اهمیت می‌دهید توچال را انتخاب کنید، البته عده‌ای به علت واقع‌شدن طولانی‌ترین خط تله‌کابین جهان این قسمت از شهر را برای تفریح انتخاب می‌کنند. در حقیقت بسیاری از مردم توچال را با تله‌کابین آن می‌شناسند که چهار دهه پیش توسط پومای اتریش در شمالی‌ترین نقطه تهران بنا نهاده شد. تله‌کابین از ابتدا تا انتها دارای هفت ایستگاه است که عملاً پنج ایستگاه به‌صورت فعال، یک ایستگاه به صورت فصلی و یک ایستگاه به منظور جابه جایی اسکی بازان در طول سال دایر است. توچال نزدیک‌ترین و شلوغ‌ترین پیست تهران است که در پایان خیابان ولنجک و در ۳ کیلومتری میدان تجریش در منطقه شمیرانات قرار دارد.
این پیست ۳ خط تله‌کابین و سه خط تله‌سی‌یژ و یک خط تله اسکی دارد که روی هم رفته طول آنها به ۷۵۰۰ متر می‌رسد و با طولانی‌ترین تله کابین‌های دنیا رقابت می‌کند. این مجموعه ۳ پیست مجزا دارد که اولی در قله، دومی در دامنه غربی و سومی در ایستگاه هفتم به پنجم قرار دارد. پیست اسکی قله یا ایستگاه هفتم از پائین قله توچال یعنی در ارتفاع ۳۸۵۰ متری شروع شده و به هتل می‌رسد. جایی در ارتفاع ۳۵۵۰ متری. طول پیست ۱۲۰۰ متر است و یک تله سـی یژ (دوپل مایر) و یک تله اسکی در آن کار می‌کند. این پیست با توجه به ارتفاعی که دارد، همزمان با پیست اسکی سبلان در استان آذربایجان برف‌گیر می‌شود و بیش از هشت ماه در سال قابل بهره‌برداری است. برای سفر به توچال بعد از بزرگراه شهید چمران، خیابان کنگره دار ولنجک را در پیش بگیرید، انتهای خیابان ولنجک شما را به توچال می‌رساند.
پارک ملی کویر
پارک ملی کویر در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی تهران و در غرب کویر مرکزی ایران و شرق دریاچه نمک قرار دارد. اراضی مسطح پارک ملی کویر با پوشش گیاهی کویری و نیمه کویری است، در ناحیه کوهستانی بخش شمالی پارک، کل و بز و قوچ و میش به سر می‌برند، پرندگان چون کبک و تیهو بومی این منطقه هستند ولی هر ساله پرندگان مهاجری چون فلامینگو، آنقوت، سر سبز و خوتکا به آب‌بندهای این منطقه می‌آیند از دیگر حیوانات موجود در منطقه می‌توان به جبیر، غزال ایرانی، انواع عقاب، جرد، انواع مار، انواع شاهین، عقاب طلایی، لاشخور، گربه شنی، کبک، تیهو، فلامینگو، آنقوت، سمور سنگی، جوجه‌تیغی، روباه شنی اشاره کرد. جاذبه‌های گردشگری پارک ملی کویر به دو بخش جاذبه‌های طبیعی و تاریخی تقسیم می‌شود.
جاده سنگفرش به‌عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین آثار تاریخی از جاذبه‌های این منطقه است، به‌طوری که این جاده امکان عبور کاروان‌ها را از میان اراضی باتلاقی و شوره‌زارهای حاشیه دشت کویر فراهم می‌کرده است. بنای مشهور قصر بهرام که در واقع یک کاروانسرای شاه عباسی است و کاروانسرای عین الرشید، آبراه سنگی سیه کوه که آب مورد نیاز قصر بهرام را تأمین می‌کرده، بقایای ساختمان حرمسرا، کاروانسراهای سفیدآب و لکاب و آب انبار قیلوقه از دیگر جاذبه‌های تاریخی این منطقه است.
با اینکه نام این پارک را کویر گذاشته‌اند لیکن بخش‌های وسیعی از آن حالت بیابانی دارد و دارای رستنی‌های فراوان است، در این پارک کوه‌های دوازده امام و سیاه کوه قرار دارند، در ضمن پارک کویر دارای چشمه‌ها و نهرهایی است. از جمله آنها می‌توان به چشمه سفیدآب در نزدیکی محیط بانی سفیدآب، چشمه آبشار نمکی در نزدیکی ملک‌آباد و چشمه سیاه کوه در نزدیکی محیط بانی سیاه کوه اشاره کرد. مناسب‌ترین راه ورودی منطقه از طریق راه آسفالته ورامین، پیشوا تا یک کیلومتری ایستگاه راه آهن ابردژ ادامه دارد و از مسیر جاده شنی قلعه بلند، عسگرآباد، حصار گلی به پاسگاه محیط‌بانی مبارکیه می‌رسد و وارد پارک ملی کویر می‌شود.
سفر دو روزه
دو روز فرصت کمی برای تازه شدن نیست، اگر مقصد سفرتان را به خوبی بشناسید و بدون تعلل دل به سفر بسپارید و پای به طبیعت، طبیعتی که شگفتی‌های آن شما را از فشار زندگی شهری رهایی می‌بخشد و جان تازه‌ای در روانتان می‌دمد.
دریاچه نمک خور
کویر طبقه یا دریاچه نمک خور بزرگ‌ترین دریاچه نمک فصلی ایران است. زمین نمکی این منطقه باعث شده است که از هرگونه پوشش گیاهی و زندگی جانوری خالی باشد. اما شکل شگفت‌انگیز کویر طبقه آن را به جاذبه‌ای شگفت‌انگیز بدل کرده است. زمین کویر طبقه پوشیده از اشکال پنج ضلعی نمک است که در زمستان و با مخلوط شدن با خاک رس به رنگ سیاه و در تابستان به رنگ سراسر سفید درمی‌آید. نمک این دریاچه قدیمی‌ترین نمک سراسر ایران است.
شهرستان خور و بیابانک به‌صورت جلگه و دشت همواری است که عوارض پراکنده‌ای در جنوب، شمال، غرب و مشرق آن به چشم می‌خورد. این دریاچه در قسمت مرکزی تا جنوبی کویر مرکزی ایران گسترش دارد و ارتفاع آن از سطح آب‌های آزاد به‌طور متوسط ۷۰۷ متر است. عمق نمک در این دریاچه برخلاف سایر دریاچه‌های نمک مشابه در فلات مرکزی ایران بسیار نازک بوده به‌طوری که از ۵ سانتیمتر تا ۱۰ متر متغیر است. علت این تفاوت حرکت دائمی سفره‌های آب‌های شور زیرزمینی و لجن‌های سیاه لایه‌های زیرین است که از شکل‌گیری و تراکم سکوهای نمکی جلوگیری می‌کند. زمین‌های اطراف این دریاچه در مناطق غربی، شرقی و شمالی به‌شدت باتلاقی با درصد چسبندگی زیاد و در مناطق جنوبی به‌صورت زمین‌های پف‌کرده است.
آب‌وهوای منطقه بسیار گرم و خشک و میزان ریزش باران در دریاچه به‌صورت میانگین ۲۰ میلی‌متر در سال است. در هنگام بارش و ورود سیلاب‌های زمین‌های اطراف به دریاچه سطحی از آب سطح دریاچه را فرا می‌گیرد. هرز آب‌های ورودی به دلیل شوری کویرهای اطراف اشباع از نمک هستند و به دلیل گرمی بالای هوا به سرعت تبخیر شده نمک خود را در دریاچه باقی می‌گذارند. دمای هوا در گرم‌ترین زمان به ۵۵ درجه و در سردترین زمان (شب) به ۲۵ درجه می‌رسد میزان رطوبت هوا در فصول گرم در حدود بسیار ناچیزی کاهش می‌یابد.
اختلاف زیاد درجه حرارت در روز و شب باعث شکسته شدن لایه نمک سطحی گشته و لایه‌های مرطوب زیرین از شکست‌های ایجاد شده رطوبت خود را از دست می‌دهند که این عامل باعث شکل‌گیری چندضلعی‌های نمکی (پلتفرم‌های نمکی) می‌گردد. مسیر اصلی مسیر آسفالته شهرستان خور به طبس بعد از طی مسافت ۵۰ کیلومتر به قسمت جنوبی دریاچه می‌رسد. به علت باتلاقی بودن زمین‌های اطراف و گاه خود دریاچه مسیر دیگری پیشنهاد نمی‌گردد. در صورتای که قصد حرکت با خودرو بر روی دریاچه را دارید حتما از راهنمای محلی استفاده کنید
منبع : کجارو
