چگونه با کودکان در هواپیما رفتار کنیم؟

در هر سفر هوایی معمولاً یک یا چند مسافر کوچک و دوستداشتنی به همراه والدینشان هستند. برخی از مسافران از دیدن آن‌ها فوراً ناراحت می‌شوند؛ چراکه فکر می‌کنند قرار است این کودکان آسایش را از آن‌ها و دیگران سلب کنند. بیایید قدری مثبت بیندیشیم و با رفتار صحیح، سفر خوبی را برای خود و سایر مسافران رقم بزنیم و به یاد داشته باشیم ممکن است رفتار نادرست ما برای همیشه در ذهن کودکان باقی بماند. در این مقاله می‌خواهیم برخی از مشکلات والدین در هواپیما و راهکارهای آن را با شما درمیان بگذاریم.

بعضی از مسافران هواپیما وقتی نوزادی در هواپیما شروع به گریه‌کردن می‌کند، چنان نگاه‌هایی به والدین او می‌کنند که والدین بیچاره به شدت دچار استرس می‌شوند. به همین دلیل است که اکثر کسانی‌ که نوزاد دارند از پرواز ترس دارند. بهتر است با رفتار درست خود و غرولند نکردن، والدین را دچار استرس نکنیم تا آن‌ها هم بتوانند نوزاد خود را آرام کنند. درواقع می‌توان گفت، پرواز شرایطی را فراهم می‌کند که والدین بتوانند به دیگران نشان دهند از پس کودک خود برمیآیند یا خیر. در صورتی‌ که از پس این کار بر نیایند، اعتماد به نفسشان تحت الشعاع قرار می‌گیرد. این نکته را در نظر داشته باشید که شما به عنوان مسافران هواپیما چاره دیگری جز تحمل گریه نوزاد ندارید؛ چرا که اتاق دیگری وجود ندارد که به آن بروید یا امکان ترک هواپیما را ندارید. پس چه بهتر که قدری تحمل کنید و والدین نوزادان را درک کنید تا آن‌ها هم بتوانند کودک خود را آرام کنند.

گاهی اوقات هم افراد بدخلقی که تحمل گریه نوزادان را ندارند، به چشمغره رفتن اکتفا نمی‌کنند. مثلاً هنگام گریه نوزاد به والدین او می گویند لطفاً کودک خود را ساکت کن! اگر روزی در این وضعیت قرار گرفتید، باید با خوشرویی به این افراد بگویید که من تمام تلاشم را می‌کنم، اما واقعاً متاسفم که صدای گریه شما را اذیت می‌کند. شاید این جواب مؤدبانه خشم این افراد را کم‌تر کند. اگر هم مسافری هستید که در کنار این والدین نشسته‌اید، بهتر است با گفتن جمله‌ای به آن‌ها اعتماد به نفس و آرامش دهید. مثلاً بگویید شما واقعاً کار سخت و بزرگی می‌کنید، یا بگویید به غرولند کردن این افراد ترشرو توجه نکنید!

وقتی بچه‌ای درهواپیما به صندلی شما ضربه می‌زند یا به شیوه‌های مختلف آزارتان می‌دهد، باید به یاد داشته باشید که شما نمی‌توانید بچه‌های دیگران را تربیت کنید. به عنوان مثال می‌توانید به والدین آن‌ها بگویید مطمئن نیستم متوجه شدید یا نه اما کودک شما به صندلی من ضربه میزند. البته شاید اگر با خود کودک حرف بزنید در حریم امن‌تری قرار می‌گیرید. درنظر داشته باشید، اغلب مردم نمی‌خواهند که کودکشان مزاحم کسی باشد اما گاهی اوقات والدین حواسشان نیست و هیچ عمدی در کار نیست. گاهی اوقات آن‌ها خسته‌اند، مثلاً بازرسی انرژی زیادی را از آن‌ها گرفته است. شاید دیده باشید که اگر در این وضعیت شما هم بخواهید به این افراد حرفی بزنید حتی اگر حرفتان منطقی باشد، آن‌ها از کوره در می‌روند و با شما رفتار بدی می‌کنند. البته این اتفاق‌ها به ندرت روی می‌دهد. حتماً شما هم این جمله را از پدر و مادرها شنیده‌اید که با مهربانی به کودک خود می گویند: متاسفم عزیزم ولی تو نمیتونی به صندلی جلویی دست بزنی! بنابراین می‌بینیم در اکثر مواقع والدین حواسشان کاملاً به آسایش دیگران است.

وقتی بچه‌ای به پشت صندلی شما ضربه میزند، نگاه کردن به او می‌تواند بسیار کارساز و مؤثر باشد به شرط آنکه این کار را بتوانید به خوبی انجام دهید. کاری که معمولاً افراد توانایی انجامش را ندارند و تنها باعث ترس کودک یا ایجاد یک حس بد در او می‌شوند. همان طور که می دانید بچه‌های کوچک معمولاً از غریبه‌ها حرفشنوی ندارند. پس اگر نمی‌توانید با یک نگاه معمولی و نه غضبآلود، بچه‌ها را متوجه اشتباه خود کنید، بهتر است با والدین آن‌ها صحبت کنید. اگر هم کودک بیش از 7 سال سن دارد می‌توانید با مهربانی از او بخواهید به صندلی شما ضربه نزند و اگر کار خود را متوقف نکرد، آن وقت با والدینش صحبت کنید.

بعضی افراد میگویند پدر و مادرهایی که نوزاد دارند، هرگز نباید با نوزادان خود سوار هواپیما شوند. به نظر شما این حرف درست است؟ گاهی اوقات پدر و مادرها در شرایطی قرار می‌گیرند که مجبورند کودک خود را  با خود به سفر ببرند. آن‌ها در جشن عروسی یا بعضی رستوران‌ها که محیط مناسبی برای کودک نیست، می‌توانند کودک خود را به پرستار بسپارند اما هنگام سفر حتماً باید کودک خود را همراه خود ببرند. مخصوصاً اگر کودک آن‌ها شیرخوار یا بسیار کم سن و سال باشد؛ بنابراین این عقیده اصلاً عملی نیست.

راه رفتن کودکان در هواپیما مسئله دیگری است که والدین باید به آن توجه داشته باشند. آن‌ها می‌توانند بلند شوند و همراه کودک خود در راهروی هواپیما قدم بزنند؛ همانطور که سایر مسافران رفتوآمد دارند. اما نباید به کودک خود اجازه دهند به تنهایی در راهرو راه برود؛ چراکه راه رفتن در هواپیما اصلاً کار راحتی نیست و شاید خطرناک هم باشد. علاوه براین آسایش مسافران دیگر هم ممکن است بر هم بخورد و باعث اعتراض آن‌ها شود.

توصیه دیگری که برای شما داریم این است که وقتی پدر و مادری به همراه کودک خود در صندلی پشتی یا بغلی شما جای می‌گیرند، در همان لحظه اول بهتر است لبخند بر لب داشته باشید و صمیمانه رفتار کنید البته به طورکلی لبخند بر لب داشتن همیشه زیباست. تصور کنید والدینی با دو کودک خود در کنار شما می‌نشینند، بهتر نیست به جای درهم کشیدن اخم‌های خود به آن‌ها لبخند بزنید. بدین ترتیب آن‌ها دستکم متوجه می‌شوند که شما در لحظه اول از وجود دو کودک وحشت نکرده‌اید.

اما چطور می‌توان بچه‌ها را برای مدتی طولانی در هواپیما سرگرم کرد؟ تا همین چند سال‌ پیش والدین برای سرگرم کردن بچه‌ها از  وسایلی مناسبی مثل کتاب‌های رنگ آمیزی و پازل استفاده می‌کردند. اما امروزه بچه‌ها بازی‌های جدیدتری در تبلت های خود دارند. بازی‌هایی که همیشه کودک را راضی نگه نمی‌دارند. وقتی کودک شما بیقراری می‌کند بهتر است با او صحبت کنید مثلاً به او بگویید دوست داری با هم در راهرو هواپیما قدم بزنیم؟

بعضی از والدین در خانه با کودک خود تمرین ساکت بودن می‌کنند؛ تبلت و هدفونی به دست کوچولوهای خود داده و آن‌ها را مجبور می‌کنند ساعت‌ها بی سرو صدا در یک جا بنشینند.  این کار واقعاً هوشمندانه و خوب است؛ به شرط آنکه به کودک کمک کند تا چیز جدیدی یاد بگیرد. اما باید آنچه را که در موردش اطلاعات کافی ندارند از کودک خود دور کنند.

بسیاری از پدر و مادرها در اقدامی عجیب، چیزهایی مثل آسپیرین، توپک‌های گوش، آب نبات و.. با خود دارند تا با دادن این چیزها به اطرافیان خود از ناراحتی آن‌ها بکاهند و شاید بتوانند این مسئله را درک کنند که آن‌ها با یک نوزاد سفر کرده‌اند. اما همه ما باید این نکته را درک کنیم و با آن کنار بیاییم که به عنوان یک انسان نیاز داریم  با کودک خود سفر کنیم. بنابراین والدین نباید از اینکه با کودکشان سفر کرده‌اند احساس شرمندگی کنند و از کسی معذرت خواهی کنند.

منبع : کجارو