مفهوم رنگ ها در کشور های مختلف

گردشگران با ورود با کشورهای مختلف، با فرهنگ های جدیدی روبرو می شوند و همین ویژگی های متمایز است که برای گردشگران جذابیت ایجاد می کند. سفر به کشورهای دنیا در قاره های مختلف تجربه های جدیدی را برای علاقه مندان به ارمغان می آورد. یکی از این تجارب متفاوت، استفاده از رنگ در سبک زندگی، معماری و اعتقادات این کشورها می باشد. رنگ در میان کشورهای مختلف، برداشت های مختلفی دارد و به شکلهای دیگری تعبیر می شود. آگاهی از مفهوم رنگ در کشورهای مختلف، می تواند در ارتقای تجربه سفر گردشگران تأثیر گذار باشد. در این مقاله سعی داریم به مفهوم رنگ در بعضی از کشورهای دنیا اشاره کنیم:
آفریقا (تونس، موریتانی، تازانیا، سومالی)
رنگ، معانی متفاوتی در نواحی مختلف آفریقا دارد. این معناهای متفاوت، از روستایی به روستای دیگر، حتی بین خانواده های ساکن در یک روستا هم متفاوت استنباط می شود.
•    قرمز: در نیجریه فقط توسط رؤسای قبایل پوشیده می شود اما در غنا به هنگام سوگواری پوشیده می شود و همین طور به هنگام مراسم تدفین در ماداگاسکار. در استفاده آیینی از این رنگ، قرمز به معنی مرگ و خون ریزی خواهد بود.
•    آبی: در آفریقای شرقی، عقیده دارند که دانه های آبی، سبب حاصل خیزی می شوند. رانگا، نام گردنبند فیروزه ای است که در جنوب آفریقا پوشیده می شود، علت پوشیدن این گردن بند این است که مردم زوسا را به نیاکان شان پیوند دهند. تانزانیا به خاطر جواهر آبی ـ بنفش، شهرت جهانی دارد. آبی در غنا نشانه خوشحالی است.
آسیای جنوب شرقی (چین، مالزی، تایلند، هنگ کنگ)
از لحاظ تاریخی و فرهنگی، چین غنی ترین کشور است، سنت های چینی در ارتباط با معانی و تعابیر رنگی به تاریخ عصر برنز برمی گردند که در طی قرون متمادی به یک سیستم نمادین رنگی پیچیده تبدیل شدند. تعابیر رنگی در کشورهای این منطقه، با باور باستانی فنگ شوی، گره خورده اند. ترجمه این عبارت «باد و آب» است و به مفهوم زندگی همراه هارمونی در محیط می باشد. در آسیا هارمونی و تعادل در زندگی روزانه بسیار مهم است.
•    قرمز: این رنگ به طور گریز ناپذیری تداعی کننده چین کمونیست است و ما را به جنوب چین می رساند. قرمز یک رنگ سنتی برای لباس های عروسی است. پاکت های کاغذی قرمز پر از پول، هدیه های سنتی سال جدید قمری چینی برای بچه ها می باشند. شرکت های بسیاری در چین، عیدی کارمندان را در این پاکت ها می گذارند و به آن ها می دهند. در فرهنگ چینی، پوشیدن قرمز یاقوتی سبب طول عمر می شود. یکی از تعابیر منفی رنگ قرمز در آسیای جنوب شرقی این است که ترحیم نامه ها، به صورت سنتی با جواهر قرمز نوشته می شوند. حروف زرد در پس زمینه قرمز در تمام علامت ها، برچسب ها و بسته بندی ها دیده می شوند.
•    زرد: شاید به خاطر خاک زرد شمال چین، زرد در این فرهنگ، رنگ نمادین زمین شده است. برای قرون متمادی زرد رنگ نمادینی بود که در انحصار خانواده های امپراطوری قرارداشت و امروزه هم این رنگ نشان قدرت و سلطنت است.
•    سفید: نماد فلز است. همچنین نمادی از مرگ و سوگواری است. مراسم تدفین، دومین اتفاق مهم در زندگی یک انسان است که (البته در فرهنگ چینی، اولین اتفاق هم ازدواج است) در آن روز لباس های سفید پوشیده می شود. در هنگ کنگ سفید به معنی غروب و پاییز است.
ژاپن
معدود جوامعی هستند که از رنگ مطابق با ماهیت کشورشان به خوبی استفاده کنند، آن چنانکه ژاپن عمل کرده است. اقتصاد دان بین الملل، ماکس مول ژاپن را چنین توصیف کرده است: «سرزمین نیلوفر آبی و سرزمین ربات ها، دو مرحله از هستی که به آسانی در کنار هم قرار نمی گیرند»
•    قرمز: در ژاپن، رنگ قرمز یک رنگ ملی فراگیر و همه جا حاضر است، در پرچم کشور دیده می شود، در تلفن های عمومی، در تبلیغات در نسخ چاپی و در تصاویر گرافیکی که از تلویزیون پخش می شوند. قرمز نماد از خود گذشتگی است. استفاده از جوهر قرمز در نوشتن، نشان از به هم خوردن یک رابطه صمیمی است.
•    زرد: رنگ غالب در پارچه بافی و باغبانی زرد است که توسط راهب دارای مرتبۀ سوم مذهبی، در معابد «ذن» پوشیده می شود. زرد نماد خورشید و گل می باشد.
•    آبی: لباس کارگران آبی است.
استرلیا، نیوزلند، فیلیپین
استرالیا، سرزمین بامبوها است. خرمایی، رنگ لاماها می باشد که در استرلیا به وفور یافت می شوند. استرلیا خشک ترین قارۀ مسکونی در جهان است که نشان از این است که رنگ های قهوه ای خاکی و خرمایی چشم گیر ترین رنگ ها خواهند بود.
•    زرد: مائوری ها، بافته های سنتی با طرح هایی به رنگ زرد دارند. رنگ زرد، نمادی از رستاخیز و تولدی دوباره، رنگ جنبش «قدرت مردمی فیلیپین» می باشد.
•    قرمز: مرمرهای شیطانی سنگ های بزرگی هستند که به هنگام غروب خورشید درخششی قرمز رنگ پیدا می کنند. در میان مائوری های اهل نیوزیلند قرمز، رنگی مقدس است که مخصوص خدایان می باشد. در خانه های سنتی مائوری، پرتوهای خورشید به صورت خط های پیچ دار سفید هندسی بر روی پس زمینه ای به رنگ قرمز خاکی ترسیم می شوند. اکثر سرزمین نیوزیلند، خاکی سرخ فام دارد.
خاورمیانه
خاورمیانه محل به وجود آمدن سه دین بزرگ اصلی دنیا و مهد تمدن بشری است. به همین خاطر رنگ، نقش نمادینی در مراسم، آیین ها و زیبا سازی در دین های یهود، اسلام و مسیحیت ایفا می کند.
قرمز، سبز، سفید و سیاه رنگ های نمادینی است که بر روی پرچم بسیاری از کشورهای اسلامی دیده می شود. دومین ترکیب معروف فیروزه ای، آبی و زرد طلایی به همراه قرمز و سبز است. این رنگ ها در معماری و موزاییک ها خصوصاً در مساجد بسیار دیده می شوند.
عرب های بادیه نشین شاید اولین گروهی بودند که رنگ سیاه را به عنوان رنگ اصلی زندگی روزانه شان انتخاب کردند. از سنت های تزئینی آن ها استفاده از بافتنی ها و نقره کاری ها بوده است و رنگ ها آن گونه انتخاب می شدند که مناسب محیط داخل چادر و آویزهای داخل آن باشند.
مصر
در کنار اهرام و ابوالهول، مصریان باستان میراث های «رنگ درمانی» و «مواد آرایشی بی نظیر» را نیز از خود به یادگار گذاشتند. رنگ در جنبه های مختلف زندگی در زمان فراعنه، نقش مهمی داشته است. راه راه های قرمز و سفید قالیچه های عرب که در شمال این سرزمین بافته می شوند، درسرتاسر کشور دیده می شوند. در مصر باستان «شو»، خدایی که آسمان را از زمین جدا کرد، قرمز بود. سنگ های قرمز در معالجه بیماری ها و محافظت ازآتش و رعد و برق استفاده می شدند.
•    زرد: زنبورها نماد فراعنه با منزلت پایین تر، روح وخورشید بودند. ترکیب راه راه هایی از رنگ طلایی (یا زرد) و سیاه نمادی از موارد ذکر شده بودند. هک خدای سحر و جادو در عصر باستان، پوست زرد داشت. سنگ های زرد، شادی و سعادت به همراه داشتند.
•    آبی: تزئینات در مصر باستان با پس زمینه های گچی همراه بودند. روحانیون زمان فرعون ها، سینه بندی های آئینی شان را آبی می کردند تا نشانی از حقیقت و عدالت باشد. خدای زندگی و تولید مثل در مصر باستان آبی بود. آبی و بنفش نشان دهنده تقوا و ایمان بود. مصریان همیشه به رنگ های آبی فیروزه ای و لاجوردی علاقه مند بوده اند. صندوق های پستی برای نامه های خارجی، آبی هستند.
•    سیاه: گربه های سیاه از سوی مصریان باستان مورد احترام بودند و آن ها را نشانه خوشبختی و قداست می دانستند. ست خدای شمال، سیاه تصور می شده است.
•    سفید: پارچه نخی مصری بهترین نوع در جهان است و رنگ خام چنین پارچه های سفید، از کیفیت خوبشان است. از آن جایی که تصور می شده که سنگ های سفید بهشتی اند، بنابراین برای مصریان باستان قدرت جادویی خاصی داشته است، مخصوصاً برای این که نحسی چشم بد را دفع کنند، سفید نماد «اوسیریس»، خدای مرگ و پاکی و همچنین نماد هوروس خدای گذر زمان بوده است.